Bir zamanlar en önemli konularımızdan biri AB’ydi. AB ile yatar, AB ile kalkardık. Tartışmalarımızın merkezinde AB vardı. Gündemimizin esas konusu AB’ydi. Özellikle Kıbrıs Türk solu, kaybettiği “sosyalizm cennetinin” yerini dolduracak yeni bir “cennet” bulmuşçasına AB’ye sarılmıştı. Kapağı bir AB’ye atabilsek tüm sorunlar çözümlenecekti. Her derdin devası AB’ydi. Biz iş aramayacak, iş bizi arayacaktı. Tabii, AB meselesine sadece idealler çerçevesinde değil, daha “dünyevi hesaplarla” sarılanlar da vardı. Ne de olsa AB fonları iştah kabartıcıydı. AB ekmek kapısı da olmuştu. Özellikle AB zirveleri heyecan yaratan olaylardı. “Acaba ne karar alacaklar?” diye merakla beklenirdi. Çıkan kararlar hakkında yorumlar yapılırdı. Peki, şimdi? Şimdi durum epey değişti. AB liderlerı 13-14 Aralık’ta, 2012 yılının son zirve toplantısını gerçekleştirdiler. Bundan kaç kişinin haberi oldu? Zirve, gündem yarattı mı? Zirve konusunda yapılan haberler “AB cephesinde yeni bir şey yok” yönünde.
Son AB zirvesi, Euro bölgesi mali krizini aşmak için kararlar aldı mı? Kritik kararlar bir sonraki zirveye ertelendi. Hatırlanacağı gibi kriz önce Yunanistan’da (Şubat 2010’da) patlak vermişti. O zamandan şimdiye dek toplam 22 AB zirvesi yapıldı. Euro bölgesi maliye bakanları sayısız toplantı gerçekleştirdi. Tüm bu zirve ve toplantılardan krize etkili bir çözüm çıkmadı. Bunun itirafı AB’nin patronu, Almanya Başbakanı Angela Merkel’den geldi. Brüksel’de, zirve sonrasında yaptığı açıklamada, “Krizin en kötü döneminin geride kaldığını söyleyemem” dedi. 2013 yılının çok zor bir yıl olacağını, düşük büyüme oranlarının, bazı ülkelerde resesyonun, yüksek düzeydeki işsizliğin devam edeceğini söyledi. Gelecek yılın sonbaharında Almanya’da yapılacak seçimleri düşünmek zorunda olan Bayan Merkel, zorda olan ülkelerin acılarını dindirmede acele etmiyor. Sonuçta, son AB zirve toplantısı yine hayal kırıklığı yarattı diyebiliriz. Mali ve ekonomik entegrasyon ile ilgili önemli kararlar gelecek haziran ayına ertelendi.
Devam eden krizin en büyük faturasını Yunanistan halkı ödüyor. Yunan ekonomisi altı yıldan beri büyümüyor. Altı ay gecikme ile gelen 34.4 milyar Euroluk yeni kurtarma paketini hükümet sevinçle karşılıyor ama halkın sevineceği bir şey yok. Yunan halkı daha uzun süre krizin yükü altında ezilecek. Yunanistan’ın Euro bölgesinden çıkması belki ertelendi ama gündemden kalkmadı. 2013 yılında Kıbrıslı Rumlar da krizi ceplerinde hissedecekler. Troyka ile varılan ilke anlaşması doğrultusunda “memorandum yasaları” meclisten geçti. Orta ve dar gelirli kesimleri zor günler bekliyor. Geniş kesimlerin yaşam düzeyinde hissedilir düşüş olacak. Bu durum farklı düzeylerde Kıbrıslı Türkleri de etkileyecek. Dolayısıyla AB konusu gündemde ön plana çıkmasa da, AB’de olup bitenler bizi yakından ilgilendiriyor.
AB zirvesi sonrasında liderler bardağın dolu tarafına işaret etmeyi tercih ettiler. Sağlanan bazı ilerlemelere vurgu yaptılar. Ama, bu açıklamalar bardağın boş kısmını unutturmuyor. Bankaların denetlenmesi ile ilgili mücadeleler devam edecek. Bu konuda üye ülkeler arasında dişe diş mücadele yaşanacak. Tüm üye ülkelerin bankalarından alınacak bir miktarın zorda olan ülkelere yardımda kullanılması tasarısına Almanya ve mali durumu iyi diğer bazı ülkeler sıcak bakmıyor. Almanya, bu konuyu erteleme taktiği izliyor. Almanya’daki seçimler öncesinde bu konuda gelişme beklenmiyor. Alman seçimleri, AB açısından 2013 yılının en önemli siyasi olayı olacak. Euro bölgesi ile ilgili gelişmeler bu seçimlerin sonucu ile bağlantılı olacak. Fransa’da François Hollande’ın cumhurbaşkanı seçilmesi sonrasında, Almanya-Fransa ilişkileri pek iyi gitmiyor. Halbuki, AB’nin ilerleme sağlaması için Almanya-Fransa işbirliği şart. Bayan Merkel’in izlediği politikalar Almanların çoğunluğu tarafından destekleniyor. Bu durumda Almanya’nın seçimlere kadar politika değiştirmesi beklenmiyor.
Son AB zirvesinden Euro bölgesinde istikrar sağlayacak ve gerekli reformları hayata geçirecek önemli kararlar çıkmadı. Siyasal hesaplar ve ulusal çıkarlar temelinde top bir sonraki zirve toplantısına atıldı. Bu arada olan halk kitlelerine oluyor. İşsizlik milyonlarca insanın belini bükmeye devam ediyor. Krizde olan Euro bölgesi üyesi ülkeler için henüz tünelin ucunda ışık yok. Herkes Almanya’daki seçimleri beklemek zorunda. AB’nin iç karartan tablosu bu.
