“Bozkırın tezenesi” Türk halk müziğinin büyük ozanı Neşet Ertaş aramızdan ayrıldı. Vefatı büyük kayıp. Yerini doldurmak mümkün değil. O hep kalbimizde, türküleri dilimizde olacak. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, “Böylesine sevilen bir halk sanatçımızın vefatı, sanat dünyamız ve ülkemiz için büyük bir kayıp olmuştur…Neşet Ertaş, her zaman sevgiyle saygıyla ve takdirle hatırlanacak; en önemli kültür değerlerimizden biri olarak gönlümüzü titreten türkü ve bozlaklarıyla kalbimizde yaşamaya devam edecektir” derken herkesin duygularına tercüman oldu.
Neşet Ertaş, Kırşehir’in Kırtıllar köyünde dünyaya geldi. Babası Muharrem Ertaş da türkü ustasıydı. Neşet Ertaş doğduğu zaman babasına “Bir oğlun oldu, gel ona saz çal” diye haber salmışlar. Neşet Ertaş’ın ustası babası olmuş. Babası için “Babam sazıynan, sesiynen, tanınmış engin gönül hoşgörüsüynen sevilen bir sanatçıydı. Saz çalmasını Yusuf Usta’dan öğrenmiş. Geçinmemizi sazıyla temin ederdi” demişti. Saz çalmaya ne zaman başladığı sorulunca “Ben dünyaya geldiğimde sazı göbeğime koymuşlar” diye cevap vermişti. Milliyet gazetesinde Asu Maro’nun şu tespiti önemli: “Yaptığı bu bozlak müziği babası Muharrem Ertaş’tan ve o yöreden aldığı kültürle bizi bin yıllık bir kültürle karşı karşıya getiriyordu. Neşet Ertaş’ın yaptığı müziği eğer incelerseniz Anadolu’ya göçün; o aşiretlerin, o obaların, oymakların göçünün sesini bulursunuz. Bu yüzden de insanlar bunu bilinçle kavramasalar bile kromozomlarında, vücutlarında, kanlarında hissediyordu.”
Bir çok internet sitesinde karşıma çıkan, Bayram Bilge Tokel’e ait şu satırları da aktarmak istiyorum: “Sarısözen’in tabiri ile bir zamanlar sadece ve sadece “Kırşehirli Mahalli Sanatçı” olarak bilinen Neşet Ertaş’ı binlerce, hatta milyonlarca saz çalıp türkü söyleyen diğerlerinden ayıran nedir? Onun sazımn ve sesinin insanı büyüleyen sırrı nereden gelmektedir? Neredeyse yarım asra varan bir süreden beri gerçek anlamda gönül telimizi titreten, ruhumuzu ürperten bu esrarlı sesin, sazın ve yorumun arka planında neler ve kimler vardır? Sazı gümbür gümbür ses veren, adeta davula eşlik edercesine sazının göğsünde pençesiyle sesler çıkaran, hep samimi ve kendi halinde yüreğinin acılarını ve kendi iç gurbetlerini seslendiren; hiç bir medyatik tutumu olmayan, kalabalıklardan ve şöhretten adeta köşe bucak kaçarak pek ortalıklarda görünmeyen; mezhep, parti ve etnik kimlik çağrışımlarına prim vermeyen, sazından, sözünden ve sesinden gayri hiç bir şeyden medet ummayan bu “Garip” insanı tanımak kadar tanımlamak da gerçekten zor…. Olağanüstü denilebilecek yeteneği, geleneğe hakimiyeti, gelenekten kopmadan yeniye bağlılığı, yeni zamanların modern zevk ve eğilimlerini gözeten diri ve uyanık tecessüsü ile Neşet Ertaş, hep gündemde kalmış bir sanatçıdır. O, ismi bağlama ile özdeşmiş ve adeta bu dünyaya türkü söylemek için gelmiş gerçek bir türkü ustası… Türküyü bağlamaya, bağlamayı türküye bu kadar yakınlaştıran ve yaklaştıran, adeta birbirlerinin içinde -kendisi ile birlikte- eritip yok eden ikinci bir sanatçı bulmak öyle sanıldığı kadar kolay olmasa gerek.Neşet Ertaş´ın sanatı; müziğin özünü, ruhunu kavrayan birinin, hiç bir yapmacıklığa tevessül etmeden, olduğu gibi kendini, kendi özünü ve hissettiklerini saza, söze dökmesidir.” Bu tespitlere katılmamak mümkün değil.
Kendisi ile yapılan bir söyleşide Neşet Ertaş türkülerle ilgili bir soruya şu cevabı vermiş: “Türkü yürekten çıkmalı. Duyguyu, aşkı hissetmeyenin yüreğinden türkü çıkmaz.” Büyük ozan Neşet Ertaş artık aramızda yok. Türküler öksüz kaldı. Gönlümüz hep onu arıyor ve arayacak. Türküleriyle hep aramızda olacak.
NEREDESİN SEN
Şu garip halimden bilen işveli nazlı
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen
Datlı dillim güler yüzlüm ey ceylan gözlüm
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen
Ben ağlarsam ağlayıp gülersem gülen
Bütün dertlerim anlayıp gönlümü bilen
Sanki kalbimi bilerek yüzüme gülen
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen
Sinemde gizli yaramı kimse bilmiyo
Hiç bir tabip bu yarama melhem olmuyo
Boynu bükük bir Garibim yüzüm gülmüyo
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen
