Mehmet Şar, İngiltere’de bilinen İngiliz tasarımcılar için üretim yapıyor. 25 yıldır Londra’da yaşıyor. Bicity isimli firmasıyla tekstil endüstrisinin içinde. Victoria Beckham, Roksanda Ilincic, Jonathan Saunders, Mary Katrantzou, Erdem, Hüseyin Çağlayan, Jigsaw gibi ünlü dizaynır ve markaların ürünleri Mehmet Şar’ın atölyesinde dikiliyor. 2012 yılında Londra’da yapılan olimpiyatların açılış kostümleri de bu atölyede yapıldı. 10 bin 800 adet kostümün arkasında yine bu Türk tekstilci vardı.
‘MADE IN UK ETİKETİ’ ÇOK DEĞERLİ
Made in UK etiketi şu anda bütün dünyada çok değerli bir etiket haline geldi. İngiltere’de üretilen ürün kötü bile olsa, eğer Made in UK etiketi varsa onu önemli bir marka yapıyor. Şu anda bu etiket dünyada 1 numara. Ürün sadece bu etiketinden dolayı satıyor.
LONDRA MODANIN MERKEZİ OLDU
Dünyanın bütün tasarımcıları Londra’ya geliyor. Londra, Paris’i, Milan’ı geride bıraktı. Paris’teki dizaynırlar da Londra’da ofis tutuyorlar. Dünyaca ünlü tasarımcılar önceden Milan’a giderdi. Paris’e giderdi. Ama şimdi Londra’ya geliyorlar. Londra moda alanında marka oldu. Diğer kentleri geride bıraktı. Çin ucuzluğuyla ünlü oldu. Londra kalite ve dizaynla ünlü oldu. Birde İngiltere’de alım gücü yüksek. Herkes bir tasarımcının ürününü satın alabilir.
TOM FORD’U KABUL ETMEDİK
Tom Ford bize geldi, ama yoğunluğumuzdan dolayı biz kabul edemedik. En yüksek fiyata ürünleri satılan Türk tasarımcı Erdem çok başarılı. Erdem’in bir Türk olarak elbiselerini hakettiği yüksek fiyatlara satabilmesi takdir edilir. Çok ünlü ve üst düzey kişiler giyiyor. Bir elbisesinden en fazla 20-30 tane oluyor. Ve dünyada Erdem elbisesini yalnızca 20-30 kişi giyiyor. Büyük başarı.
OSMANBEY’DE MAKİNACILIKLA BAŞLADIM
Sivaslıyım. 9-10 yaşlarında İstanbul Osmanbey’de atölyelerde makinacılık yapıyordum. Dükkanların arkasında kalıyorduk. Çocuk yaşta tahtakurularının içinde yaşadık. Günlerce aç kaldığımızı hatırlıyorum. O yaşlardan beri çalışıyorum. İngiltere’ye 25 sene önce geldim. O zaman Londra’da tekstil atölyeleri vardı. O atölyelerden birine girdim. Atölye sahibi bana birgün fabrikayı bırakıp gitti.
French Connection’a ürün diken bir fabrikaydı. Ben French Connection ismini hayatımda duymamıştım. French Connection’a yolladığımız faturayı yanlış yapmışız. Ciddi sorunlar yaşadık. French Connection’daki satın almadan sorumlu kişi bizim bilerek yanlışlık yapmadığımızı anladı,sonra çok uzun süre çalışmaya devam ettik.Hatta yıllar sonra 2012’de benim olimpiyatların kıyafetlerini dikmemi isteyen kişide French Connection’daki aynı kişi oldu.
İNGİLİZ KADIN ANNELİK YAPTI
O dönem fabrikada bize anne gibi davranan bir İngiliz kadın vardı. Kadın bize şuraya gitmeyin kötü yer, buraya gidin düzgün aile yeri diye hep uyarırdı. Bizim üzerimize titrer, anne gibi ilgilenirdi. Öyle sahiplenen bir insanla karşılaşmakta bizler için şanstı.
TEKSTİLDE MAALESEF ROMANYA TÜRKİYE’Yİ GERİDE BIRAKTI
İngiltere’den tekstil alanında en az iş alan ülke Türkiye. Halbuki en çok işi alması gereken ülke. Bürokrasi bunun en büyük engellerinden. Türkiye tekstil sektöründe kapasitesinin çok çok altında çalışıyor. Türkiye’nin yerini üretici olarak Romanya, Bulgaristan, Ukrayna aldı. Çünkü Romanya’da bürokrasi Türkiye’deki gibi değil. Türkiye’de kalite ve kaliteli işçi var. Romanya’da ne kalite var, nede kaliteli işçi var. Ama üretim Romanya’da yapılıyor. Bunun tek sebebi engel koyan bir bürokrasi olmamasıdır.
TÜRKİYE’NİN DOĞU’SU ÇİN OLABİLİR
Türkiye’nin doğusu Çin Cumhuriyeti gibi çalışan bir bölge olabilir. İşgücü var. Neden dünyanın öbür ucundaki Çin’e ürün yaptırılsın? Türkiye’nin güneydoğusu ve doğusunun Çin’den ne farkı var? Üretim Türkiye’nin doğusunda yapılabilir. 1000 TL’ye yüzbinlerce çalışacak insan var. Hem bölge kalkınır, insanlar başka şehirlere ülkelere göç etmek zorunda kalmaz. İstanbul, Türkiye gibi olmuş. Herkes geçim derdinde. Türkiye coğrafi olarak Çin’den daha yakın heryere. Ama uluslararası tekstil ticaretinin önündeki bürokratik engellerin kalkması lazım. Eğer bu engeller olmasa Romanya’da, Çin’de üretim yapan binlerce firma Türkiye’de üretimini yapar. Ama yapamıyor. Türkiye, Romanya’nın bu işleri nasıl yaptığını incelemeli. Üretici firma Türkiye’de bu engeller kalksa Türkiye’de üretmeyi, orda fabrika açmayı tercih eder. Çünkü Türkiye’deki işyapma gücü daha fazla. Romanya’da aynı birim zamanda 1 alırsın, Türkiye’den 3 alırsın. İngiltere’den gidip Türkiye’de iş yapan tekstilci işadamları var. Hepsi zarar ettiler. Yerlerini satıp Çin’de, Romanya’da, Vietnam’da üretim yapmaya başladılar. Sadece bu bürokratik engellerden dolayı üretim yapmak için kendi ülkesini bırakıp hiç bilmediği bir ülkeye gidebiliyor.
