BU hafta sizler için Birleşik Krallık’ta yaşayan toplumumuz insanlarına “Türkiye’de olup, burada bulamadığınız şeyler neler?” diye sorduk. Birbirine benzeyen cevapların dışında farklı cevaplarda aldık. Peki, siz Türkiye’de olup da, İngiltere’de neleri bulamıyorsunuz? Keyifli okumalar.
Kemal Kenan
Uzun yıllardır Londra’da yaşıyorum. İçimdeki Kıbrıs hasreti hiç bir zaman bitmedi. Geçtiğimiz günlerde düzenlenen 1. Kıbrıs Kültür ve Sanat festivali çok başarılı ve güzel geçti. Memleket hasretini bir nebzede olsa dindirmemize yardımcı oldu. Ancak Kıbrıs’ta çok değerli sanatçılarımız şairlerimiz ve yazarlarımız var. Özellikle bu tip festivallerde Kıbrıs’tan daha fazla katılım olmasını isterim. Bence Londra’da buna ihtiyacımız var. Bu tip etkinliklerin kolay olmadığını ve ciddi bütçelerle düzenlendiğini biliyorum. Umarım bununla ilgili Kuzey Kıbrıs’ın tanıtımının daha fazla yapılabileceği bu tip festivallerin sayısının artmasını isterdim.
Özcan Çelik
Türkiye’de olup burada aradığımız birçok şey var. Ancak içlerinden benim en çok özlediğim ve maalesef burada bulamadığım, dostlarımızla yaptığımız sıcak, samimi sohbetler. Burada insanlar kendi özlerinden uzaklaşıyor. Bunu Londra’da yakalama imkanımız gerçekten çok zor. Ayrıca aklıma gelen en güzel anılar İstanbul’dan. Örneğin çocuk yaşlarda arkadaşlarımızla Tuzla’da en saf ve masum halimizle denize girerdik. O zamanlar cepte para yok. Zenginlerin denize girdiği plajlara biraz yaklaşır ve onların neler yaptığını izleyip çok eğlenirdik. Londra’da keşke olsa dediğim benim aklımda kalan hatıralar bunlar.
Şefik Mehmet
1958’den bu yana Londra’da yaşıyorum. Buraya Kıbrıs’tan geldiğim zaman ile şimdiki Londra arasında çok fark var, her yer değişiyor. Eski arkadaşlıkları dostlukları bulmak çok zor. Örneğin ben bu caddeye geldiğimde çok az Türk dükkanı vardı. Şimdi neredeyse her gün bir yenisi açılıyor. Eski saygı ve sevgi ise maalesef kalmadı. En çok istediğim şey ise ‘Kıbrıs’ı bırakıp gittiğim gibi bulmak isterim.
İbrahim Al
27 senedir Londra’da yaşıyorum. Buraya geldiğimde işçi olarak çalışmaya başlamıştım. Zorlukları ile birlikte İngiltere’ye bir şekilde alıştık. Ancak burada olmasını en çok istediğim şey demokrasi ve huzur. Londra’da dostluk ve sevgi kalmamış. İnsanların çoğunun sıkıntısı var. Bu yüzden Türkiye’de bıraktığımız o dostluk, sevgi ve güveni burada bulabilmeyi çok isterim.
Sinan Yaman
Birleşik Krallığa yıllar önce geldim. Türkiye’ye sürekli olarak gidiyorum ve asla kopmadım. 25 yıldır burada bulunduğum her an Türkiye’yi özlüyorum. Ancak düzenimizi artık burada kurduğumuzdan dolayı burayı da bırakamıyoruz. Ben Bursa’da doğdum ve çocukluğum Bursa’da geçti. Bursa Uludağ’da şehri izlemek ve mangal yapmanın keyfini Londra’da bulabilmeyi çok isterdim. Bu imkansız bir şey. Bende zaman zaman Türkiye’ye gidip özlem gideriyorum.
Serkan Serindağ
Gaziantep’te doğdum, büyüdüm. 15 yıldır İngiltere’de yaşıyorum. Memlekette olup ve burada özlemini duyduğumuz belki yüzlerce şey var. Ama sorduğunuz zaman ilk aklıma gelen Antep’in kebapları ve tatlıları. Burada her ne kadar hepsini buluyor olsak da, orada yediğim zaman ki lezzeti hiçbir zaman bulamıyorum. Bir de Antep’te Dülükbaba Ormanları’nda mangal yapmanın keyfini hiçbir şeye değişmem.
Davut Konaklı
İngiltere’ye çok eski yıllarda geldim. Yaklaşık 40 yıldır buradayım. Giresun’lu olduğum için belki de, en çok Karadeniz’deki yeşilin o farklı tonlarını bulduğum doğasını, tabiatını özledim. Londra’da sadece bu değil arayıp ta bulamadığım. Daha saymakla bitmez memlekette olanlar. Bir gün gideceğim diyorum tamamen, ama bir türlü olmuyor. Bakalım, kısmet.
Hasan Özüncü
Kıbrıslıyım ve bundan dolayı gurur duyuyorum. Memleketimi çok seviyorum ve aslında evime her girdiğimde sanki Kıbrıs’a gitmiş gibi oluyorum. Evimde çeşitli objelerle süs eşyalarıyla Kıbrıs anılarımı hep taze tutuyorum. Memlekette bulup burada bulamadığım ve hasretini buram buram duyduğum şey ise yağmurdan sonra toprağın o harika kokusunu bulamıyorum.
Murat Kılınç
Uzun yıllardır Londra’da ticaret yapıyorum. Londra’ya geleli yaklaşık 15 yıl oldu. Adana doğumluyum. Orada da uzun süre esnaflık yaptık. Ancak burada en çok eksikliğini hissettiğimiz şey esnafların birbiri ile dayanışması. Örneğin biz Adana’dayken eğer bizde bir şey kalmadıysa gayet rahat bir esnaf arkadaşımıza gidip ödünç alabilirdik, esnafların birbiri ile olan dostluğu kardeşliği çok farklıydı. Burada maalesef bu özlemi gideremiyoruz. Keşke burada da bunu bulabilseydik.
