Sağlık uzmanları, Covid pandemisinin etkisi ve obezite ile yoksulluğun artışının yansımalarını gösteren rakamların olduğunu söylüyor. Pazartesi günü yayımlanan rakamlar, başkentin dezavantajlı ilçelerinde yaşayan erkeklerin on yıl öncesine göre neredeyse iki yıl daha az yaşadığını göstererek Londra’nın sağlık eşitsizliklerinin boyutunu ortaya koydu.
Standard’ın yaptığı analiz, 2020 ile 2022 yılları arasında Newham’da doğan bir erkeğin, 2011 ile 2013 yılları arasındaki döneme kıyasla ortalama 20 ay daha az yaşayacağını ortaya koyuyor. Bu, Londra’daki herhangi bir ilçede yaşam beklentisinin en önemli düşüşüdür.
Erkekler için yaşam beklentisi aynı zamanda Redbridge’de (17.9 ay), Haringey’de (16.6 ay) ve Hillingdon’da (15.1 ay) önemli ölçüde azalmıştır. Kadın yaşam beklentisi ise Barking ve Dagenham’da (20.5 ay), Bexley’de (10.2 ay) ve Havering’de (9.4 ay) düşmüştür.
Sağlık uzmanları, bu değişikliklerin Covid pandemisinin etkisi, obezitenin, yoksulluğun ve NHS bakımına uzun bekleme sürelerinin bir sonucu olduğunu söyledi. Ulusal İstatistik Ofisi tarafından yayımlanan rakamlar, aynı dönemde başkentin birçok zengin ilçesinde yaşam beklentisinin arttığını gösteriyor.
Aşağıdaki etkileşimli harita, Londra ilçelerine göre yaşam beklentisindeki farklılıkları göstermektedir. Richmond upon Thames, erkek yaşam beklentisinde 8.1 ay artış gösterdi, onu Wandsworth (7.1 ay) ve Islington (1.7 ay) izledi. ONS Sağlık ve Yaşam Olayları Müdür Yardımcısı Julie Stanborough, rakamların “en iyi ve en kötü sonuçlara sahip alanlar arasında açık bir coğrafi ayrımı” gösterdiğini söyledi.
Ulusal düzeyde, erkek yaşam beklentisi Hampshire’daki Hart’ta en yüksekti (83.7 yıl), onu Uttlesford (82.7 yıl) ve Berkshire’daki Wokingham (82.5 yıl) takip etti.
Kadın yaşam beklentisi, Kensington ve Chelsea ilçesinde en yüksekti, 86.3 yıl. En yüksek ve en düşük erkek yaşam beklentisi arasında on yıldan fazla, kadın yaşam beklentisi için ise en üst ve en alt alanlar arasında yedi yıldan fazla bir fark bulunmaktadır.
