Yasemin Bakan/FRANSA CALAIS JUNGLE KAMP
İTSEB (İngiltere Türkiye Sağlık Elemanları Birliği) başkanı Dr Ali Demirbağ, Enfield milletvekili David Burrowes, Sınır Tanımayan Doktorlar Britanya gönüllüleri, Help Refugees UK gönüllüleri ve LONDRA GAZETE’den oluşan bir heyet, İngiltere’ye geçebilmek için bekleyen göçmenlerin barındığı Calais kentinde ormanlık bölgedeki kampı ziyaret etti.
Irak, İran, Suriye, Eritre, Afganistan gibi savaş olan birçok ülkeden kaçan göçmenlerin çadırlarda barındığı “Jungle” denilen göçmen kampında 3000’e yakın kişi İngiltere’ye geçmek için bekliyor. Ormanlık arazinin çamurlaşmış zeminine kurulan çadırların içinde elektriksiz, susuz, ısınma sistemi olmadan yaşayan binlerce kişiye, Fransa hükümeti Avrupa Birliği’nin‘temel insan hakları’ koşullarını bile sağlamıyor. 4 saat duş kuyruğu bekleyen mültecilerin banyo yapmak için yalnızca 6 dakikaları var.
POLİS HAMİLE KADINI DARP ETTİ
Fransa hükümeti kamptaki koşulların “insani” olmadığını savunarak, kentte bekleyen göçmenleri geçici mülteci kabul merkezlerine göndermek istiyor. Ancak Manş Tüneli’ni kullanarak İngiltere’ye geçmek isteyen binlerce göçmen, liman kenti Calais’de kalmaya çalışıyor. İngiltere’ye giden gemilerin kalktığı Calais, Avrupa’dan İngiltere’ye geçmek isteyen göçmenlerin son bekleme noktası.
Fransız polisinin son derece agresif davrandığı mülteciler arasında polis tarafından darp edilen kadın, çocuk hatta hamile onlarca kişi var. Hükümetin kapatmak istediği kampta polis heyetin bulunduğu saatlerde çadırların bir kısmını yaktı ve göz yaşartıcı gaz kullandı. Herhangi bir yer gösterilmeden kampı kapatmak isteyen Fransız hükümetinin AB kanunlarına uymamasına tepki gösteriliyor. 3000’e yakın mültecinin İngiltere’deki yakınlarına kavuşup kavuşamayacağı henüz bilinmiyor….
TEMEL İNSAN HAKLARI KOŞULLARI YOK, AB’NİN VARLIĞINI SORGULAMALIYIZ
Dr Ali Demirbağ (İngiltere Türkiye Sağlık Elemanları Birliği Başkanı)
Savaştan kaçan insanların bu koşullarda yaşıyor olması bizi çok üzdü. 3 yaş altı çocukların olması ve ailelerin temel insan haklarının kanunla da altı çizilmiş koşulların uygulanmadığını gördük. Temel hijyen koşullarından uzak, nereye gideceğini, ne yapacağını bilmeyen geleceği hakkında fikri olmayan bu göçmenlerin umutsuzluklarının dile geldiği bir ortam gördük. Tüm bunların yanı sıra birde bu insanların Fransız polisinin şiddetine maruz kaldığını bilmek bizleri üzdü. Kampta birçok görevde gönüllü çalışanların yüzde 80’i İngiltere’den. Sınır Tanımayan Doktorların yaşam koşullarının çok daha iyi olduğu yeni bir kamp oluşturması çabası takdir edilecek bir proje. Kendi bütçelerinden 2.5 milyon Euro bütçeyle yapılan bir kamp. Calais ve Dunkirk Belediye başkanlarının farklı tutumları kamplarında farklı şekillenmesine sebep olduğunu gözlemledik. Fransa’da mülteci kampında bulunan tramvaya uğramış 2000 kişiye servis veremeyen Fransa ve Avrupa Birliği’nin tutumunu tekrar düşünmek gerekir. Türkiye’de şu an 3 milyon göçmen var. Bu koşullarda yaşamıyorlar. AB temel insani koşulları sağlayamıyorsa Avrupa Birliği’nin varlığını sorgulamamız gerekir. Malatya’daki 10 bin mültecinin yaşadığı yeri ziyaret ettim. Türk devleti mültecilere ihtiyacı olan insani tüm koşulları sağlamıştı.
İNGİLTERE’DE AİLESİ OLANLARI BİRARAYA GETİRMELİYİZ
David Burrowes Enfield Southgate Milletvekili
Dunkirk’de bulunan kamp şok ediciydi. İnsanlık dışı bir ortam vardı. Göçmenler ve mülteciler çamurun içindeki çadırlarda yaşıyorlar. Kamptakilere destek veren tek kurum Sınır Tanımayan Doktorlar Britanya ve Fransa gönüllüleri. Türkiye’de Fransa’dan çok daha fazla mülteci aldı. Ancak kamp koşullarının insani standartlarda olduğunu biliyoruz. Fransa Dunkirk kampında 3 yaşın altından yüzlerce çocuk var. Bu aileler Britanya’ya geçmek istiyorlar. Çünkü arkadaş, akraba gibi Britanya ile bağlantıları var. Calais kampına Türkiye üzerinden kaçak yollarla ulaşan bu insanlar arasında sol ayağının derhal tedavi edilmesi gereken 6 aylık bebek var.
Sınır Tanımayan Doktorların hazırladığı yeni barınaklar daha insani görünüyor. Kampa ulaştığımızda Afgan gençler kampın girişinde kriket oynuyordu, kampın içine girdiğimizde ise polis güneydeki çadırları yakıyor, onlara karşı çıkan mültecilere göz yaşartıcı gaz atıyordu.
Fransız otoritelerinin, mültecilere çok sert ve insan haklarına aykırı bir tutumu var. Bu göçmenler nereden gelirlerse gelsinler, onurlu ve saygın bir davranışı hakediyor. Ancak aksine bu insanların onuru ayaklar altına alınıyor, insan kaçakçılarının eline itiliyor, ya kayboluyor yada hayatını kaybediyor.
Dunkirk ve Calais’de gördükki, Avrupa mülteci ve göçmen krizinde başarısız oldu. Bu göçmenlere uluslararası destek verilmeli ve Avrupa’da da yaşama hakları sağlanmalı. Mülteci kabul edecek ülkeler ne kadar kişiyi alabilecekleri konusunda net olmalı. Göçmenler insan tacirlerinin avcuna itilmemeli. Güvenli ve yasal rotalar belirlenmeli. Bu yollarda kaybolan 10 bin göçmen gibi olmamalı diğerlerinin sonuda. Britanya’nın, burada ailesi olan göçmenleri aileleriyle biraraya getirmek zorunda.
HAMİLE EŞİMİ KELEPÇELEDİLER
ABBAS HASSAN (32) / IRAKLI / SU TESİSATÇISI
3 çocuğum var. Eşim hamile. Su tesisatçısıyım. 5 aydır bu kamptayız. Türkiye üzerinden, botla, yürüyerek ve çeşitli araçlarla buraya ulaştık. Kerküklüyüz. Kerkük’de hayati tehlikemiz olduğu için İngiltere’ye gitmek üzere yola çıktık. Para için değil ailemin hayatını kurtarmak için geldik. 30 bin dolar verdik kaçakçılara. Fransız polisi çok agresif. Gece yarısı eşimi ve beni uyandırıp, kelepçelediler. Sonra hiçbirşey olmamış gibi bıraktılar. Bu kamptaki insanlar kimseyle savaşmaya gelmiyor, ama sanki biz buraya savaşmaya gelmişiz gibi davranıyorlar. Biz zaten savaştan kaçtık. Niye savaşmak isteyelim?
SAVAŞ OLMAYAN HERYER GÜZEL
DİA YUSUF (33)/IRAKLI / İNGİLİZCE ÖĞRETMENİ
Musul’dan İstanbul’a geçtik. Ordan tekneyle, yürüyerek, arabayla birçok yol kullanarak buraya ulaştık. İngilizce, Arapça ve Kürtçe biliyorum. Irak’ta İngilizce öğretmenliği yapıyordum. Eşim cep telefonu şirketinde çalışıyordu. İngiltere’ye geçmek istiyoruz. Eşimin erkek kardeşi Birmingham’da. Musul’da can güvenliğimiz yoktu. Kızım Lia’nın benim yaşadığım hayatı yaşamasını istemedim. Irak’ta mutlu değildik, hep savaş var. Gelecek yoktu. Benim için hangi ülkede yaşadığım önemli değil artık. Savaş olmayan heryer benim için güzel.
